கடந்த ஏப்ரல் 22 ஆம் தேதி பஹல்காமில் நடந்த பயங்கரவாதத் தாக்குதலுக்குப் பதிலடியாக, பாகிஸ்தானுடனான சிந்து நதி நீர் ஒப்பந்தத்தை (IWT) இந்தியா இடைநிறுத்தியுள்ளது. பிரதமர் நரேந்திர மோடி தலைமையிலான பாதுகாப்புக்கான அமைச்சரவைக் குழு (CCS) கூட்டத்தின் போது இந்த முடிவு எடுக்கப்பட்டது. இந்தத் தாக்குதல் எல்லை தாண்டிய தொடர்புகளைக் கொண்டிருப்பதாகக் கண்டறியப்பட்டது. இது சமீபத்திய ஆண்டுகளில் பாகிஸ்தானுக்கு எதிரான இந்தியாவின் வலுவான பதிலடி நடவடிக்கையாகும்.
சிந்து நதி நீர் ஒப்பந்தம் பற்றி
கடந்த 1960 இல் கையெழுத்திடப்பட்டு உலக வங்கியால் மத்தியஸ்தம் செய்யப்பட்ட சிந்து நதி நீர் ஒப்பந்தம் உலகின் மிகவும் நீடித்த நீர் பகிர்வு ஒப்பந்தங்களில் ஒன்றாகும். இது சிந்து நதிப் படுகையில் உள்ள ஆறு நதிகளின் விநியோகத்தை நிர்வகிக்கிறது:
இந்தியா கட்டுப்பாட்டில் உள்ள கிழக்கு நதிகள்: ரவி, பியாஸ், சட்லஜ்
பாகிஸ்தானின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள மேற்கு நதிகள்: சிந்து, ஜீலம், செனாப்
ஒப்பந்தத்தின் கீழ்:
இந்திய அமைப்பின் வருடாந்திர ஓட்டத்தில் சுமார் 20% (33 மில்லியன் ஏக்கர் அடி அல்லது 41 பில்லியன் கன மீட்டர்) பெற உரிமையுடையது
பாகிஸ்தான் சுமார் 80% (135 MAF அல்லது 99 bcm) பெறுகிறது
நீர் மின்சாரம் மற்றும் பாசனத்திற்காக மேற்கு ஆறுகளை மட்டுப்படுத்தப்பட்ட, நுகர்வு அல்லாத முறையில் பயன்படுத்த இந்தியா அனுமதிக்கப்படுகிறது.
ஒப்பந்தம் ஏன் நிறுவப்பட்டது
1947 இல் பிரிட்டிஷ் இந்தியா பிரிக்கப்பட்ட பிறகு, சிந்து நதி அமைப்பின் மீதான கட்டுப்பாடு ஒரு சர்ச்சைக்குரிய பிரச்சினையாக மாறியது. 1948 இல், இந்தியா பாகிஸ்தானுக்கு நீர் ஓட்டத்தை சிறிது காலம் நிறுத்தியது. இது சர்வதேச அளவில் எதிரொலித்த காரணத்தால், உலக வங்கி மத்தியஸ்தம் செய்து பேச்சுவார்த்தைகளை மேற்கொண்டது. இது 1960 ஒப்பந்தத்திற்கு வழிவகுத்தது. இதில் பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு மற்றும் ஜனாதிபதி அயூப் கான் ஆகியோர் கையெழுத்திட்டனர்.
பாகிஸ்தானின் உயிர்வாழ்விற்கு சிந்து நதி அமைப்பு மிக முக்கியமானது:
பாகிஸ்தானின் சாகுபடி செய்யப்பட்ட நிலத்தில் 80% (சுமார் 16 மில்லியன் ஹெக்டேர்) சிந்து நதி அமைப்பைச் சார்ந்துள்ளது
93% நீர் பாசனத்திற்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இது நாட்டின் விவசாயத்தை இயக்குகிறது
கராச்சி, லாகூர் மற்றும் முல்தான் போன்ற முக்கிய நகரங்கள் நீர் விநியோகத்திற்காக இந்த நதியை நம்பியுள்ளன
தர்பேலா மற்றும் மங்களா போன்ற நீர் மின் நிலையங்கள் இந்த நதிகளின் தடையற்ற ஓட்டத்தை நம்பியுள்ளன
விவசாயம் பாகிஸ்தானின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 23% பங்களிக்கிறது மற்றும் அதன் கிராமப்புற மக்கள் தொகையில் 68 சதவிகிதத்தை ஆதரிக்கிறது
பாகிஸ்தான் ஏற்கனவே தண்ணீர் பற்றாக்குறையால் அவதிப்பட்டு வருகிறது. மேலும் அதன் நீர் சேமிப்பு போதுமானதாக இல்லை. மங்களா மற்றும் தர்பேலா போன்ற முக்கிய அணைகளின் ஒருங்கிணைந்த நேரடி சேமிப்பு சுமார் 14.4 MAF மட்டுமே. இது ஒப்பந்தத்தின் கீழ் பாகிஸ்தான் பெறும் வருடாந்திர ஒதுக்கீட்டில் வெறும் 10% மட்டுமே.
சாத்தியமான விளைவுகள்
இந்தியா இடைநிறுத்தத்தை அமல்படுத்தி நீர் ஓட்டங்களை மாற்றினால், பாகிஸ்தான் எதிர்கொள்ள வேண்டியவை:
உணவு உற்பத்தியில் சரிவு மற்றும் கடுமையான உணவுப் பாதுகாப்பின்மை
முக்கிய நகரங்களில் தண்ணீர் பற்றாக்குறை ஏற்பட்டு பொது அமைதியின்மைக்கு வழிவகுக்கும்
நீர் மின் உற்பத்தி சீர்குலைவதால் மின் பற்றாக்குறை
அதிகரித்த கிராமப்புற வேலையின்மை, கடன் திருப்பிச் செலுத்தப்படாதது மற்றும் இடம்பெயர்வு ஆகியவற்றுடன் பொருளாதார சீர்குலைவு
சட்டரீதியான சவால்கள்
இந்தியா IWT-ஐ முறையாக இடைநிறுத்துவது இதுவே முதல் முறை. இது ஒப்பந்த திருத்தம் தொடர்பான முந்தைய அச்சுறுத்தல்களிலிருந்து மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது. இந்த நடவடிக்கை பாகிஸ்தானின் விவசாய மற்றும் எரிசக்தி துறைகளை நேரடியாக குறிவைக்கிறது. இந்தியாவின் நடவடிக்கைக்கு பாகிஸ்தான் இன்னும் பதிலளிக்கவில்லை. ஆனால் இந்த நடவடிக்கை பதட்டம், சட்ட சவால்கள் மற்றும் ஒப்பந்தத்தின் அசல் மத்தியஸ்தரான உலக வங்கியின் தலையிட வாய்ப்புள்ளது.
சிந்து நதி நீர் ஒப்பந்தத்தை இந்தியா நிறுத்தி வைப்பதன் மூலம் 64 ஆண்டுகால நீர் பகிர்வு கட்டமைப்பை முடிவுக்குக் கொண்டு வருகிறது. இதனால் பாகிஸ்தானின் உணவு, நீர் மற்றும் எரிசக்தி பாதுகாப்பை சீர்குலைக்கக்கூடும். சிந்து நதி நீர் ஒப்பந்தம் நிறைவேற்றப்பட்ட 63 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, முதல் முறையாக இந்தியா அதன் நடைமுறையை நிறுத்தியுள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
